การขุดใต้ดินคืออะไร?

หลักฐานทางโบราณคดีชี้ให้เห็นว่าการขุดเริ่มขึ้นในยุคหินใหม่ (ประมาณ 8,000-2,000 ปีก่อนคริสตกาล) เมื่อมีการขุดหินปูนอ่อนในฝรั่งเศสและอังกฤษในปล่องลึกถึง 100 เมตรเพื่อสกัดหินเหล็กไฟ กรวด และแร่ธาตุ หินฟลินต์ถูกบดให้เป็นชิ้นแหลมคมและใช้ทำเครื่องขูด มีด และหัวลูกศร แร่ธาตุที่สกัดจากเหมืองมักใช้เป็นเม็ดสี

เหมืองใต้ดินที่เก่าแก่ที่สุดที่รู้จัก มีอายุมากกว่า 40,000 ปี และตั้งอยู่ในเทือกเขา Bonvu ในประเทศสวาซิแลนด์ สันนิษฐานว่าเป็นบ่อที่ใช้สำหรับฝังศพ

การทำเหมืองใต้ดินมีหลายวิธี และประเภทที่ใช้ขึ้นอยู่กับสภาพและตัวแปรของเหมืองแต่ละแห่ง เหมืองใต้ดินมักแบ่งออกเป็นหินแข็งและหินอ่อน คราบถ่านหินมักจะปรากฏในหินที่ค่อนข้างอ่อน ทอง เพชร และทองแดงพบได้ในหินแปรที่ค่อนข้างแข็ง การขุดใต้ดินมีสองวิธีหลักเสาอวกาศ ภายในผนังยาว

วิธีการขุดที่เก่าแก่ที่สุดคือการขุดแบบห้อง-เสา ซึ่งมีการขุดเครือข่ายของ "ห้อง" เข้าไปในชั้นแร่ เหลือ "เสา" ไว้ค้ำหลังคาของเหมืองและป้องกันไม่ให้พังทลาย เมื่อเคลียร์พื้นที่แล้ว สามารถเคลื่อนย้ายเสาเพื่อการถอดประกอบและเติมได้อย่างปลอดภัย อย่างไรก็ตาม วิธีนี้ไม่ได้มีประสิทธิภาพมากที่สุด กระบวนการนี้ส่วนใหญ่จะใช้สำหรับเงินฝากหรือเงินฝากเบ็ดเตล็ด

วิธีที่สอง วิธีภูเขา ใช้กรรไกร เป็นเครื่องจักรขนาดใหญ่ที่มีดรัมหมุนซึ่งหมุนสลับไปมาตามสายเคเบิล ในระหว่างการผลิต อุปกรณ์จะเคลื่อนไปข้างหน้าเพื่อหลีกเลี่ยงการบรรทุกหิน และปรับปรุงประสิทธิภาพการผลิตและความปลอดภัย

วิธีนี้ทำให้สามารถระบุและทำลายเงินฝากใต้ดินขนาดใหญ่ได้โดยการขุด การระเบิด และการขุด วางชิ้นส่วนบนสายพานลำเลียงจนกระทั่งถอดบล็อกทั้งหมดออก ในเทคโนโลยีผนังหลุม ด้านบนของหลุมจะมีผนังรองรับสายพานลำเลียง คนงาน และอุปกรณ์ทั้งหมด ด้วยวิธีนี้สามารถผลิตได้ประมาณ 20,000 ตันต่อวัน

ทางเข้าหลักไปยังโกดังใต้ดินคือผ่านช่องเปิดแนวตั้งที่เรียกว่าปล่อง บ่อน้ำถูกขุดลงไปในดินให้มีความลึกต่ำกว่าความลึกที่ต้องการของบ่อน้ำ เพลาแนวนอนเรียกว่าอุโมงค์ มักถูกเจาะทั่วทั้งเหมืองเพื่อสกัดแร่ธาตุ การเปลี่ยนแปลงที่สำคัญใดๆ เรียกว่าการเปลี่ยนแปลง เหมืองแห่งนี้มีลิฟต์ (กรง) ที่ช่วยให้คนงานเหมือง เครื่องจักร และวัสดุต่างๆ เข้าไปในเหมืองได้ แร่ที่สกัดได้จะถูกส่งไปยังพื้นผิวด้วยรถเข็นพิเศษที่เรียกว่าถัง